ณ บ้านหลังหนึ่ง มีแม่ไก่อาศัยอยู่สองตัว ตัวหนึ่งตาดี ส่วนอีกตัวตาบอดสนิท ในแต่ละวันแม่ไก่ตาบอดจะออกคุ้ยเขี่ยพื้นดิน เพื่อหาอาหารอย่างขยันขันแข็ง ส่วนแม่ไก่ตาดีเอาแต่อยู่เฉย ๆ ไม่เคยออกไปไหนไกล เพราะกลัวว่าเท้าอันอ่อนนุ่มทั้งสองข้างจะหยาบกร้าน แม่ไก่ตาดีใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ด้วยการคอยจิกกินผลไม้ที่แม่ไก่ตาบอดเพียรพยายามหามา แต่มันก็ต้องมีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่สามารถหาเลี้ยงตัวเองได้นั่นเอง 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้ที่มีร่างกายพิการหากมีความขยัน ก็มีคุณค่ามากกว่าคนปกติที่ไม่รู้จักทำมาหากิน

:: พุทธภาษิต ::

โย จ วสฺสสตํ ชีเว กุสีโต หีนวีริโย 
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ. 

ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี 
ส่วนผู้ปรารภความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ก็ประเสริฐกว่า. 

อยากรวยทางลัด มาลงทุนกับเราได้เลย #เฮียเก่ง999