ผมเคยเล่นฟุตบอลกับ "ก้อง ห้วยไร่" นะ
แม้จะเป็นแมตช์การกุศล แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เห็นอะไรบางอย่างจากไอ้หมอนี่
ทักษะฟุตบอล ความเร็ว รวมถึงการยิงประตู รู้สึกได้ว่ามันไม่ธรรมดานะเนี่ย
"อัครเดช ยอดจำปา" หรือชื่อในวงการบันเทิงนามกระเดื่องว่า "ก้อง ห้วยไร่" ชายที่ปัจจุบันน้อยคนนัก ที่จะไม่รู้จักนักร้อง,นักแสดง และนักปั่นประสาทตัวพ่อผู้รันวงการแสดงสดบนเวทีได้น่าปวดกบาลที่สุดคนหนึ่งของประเทศไทย!!!
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนะที่คนชอบก็ชอบ และคลั่งก็คลั่ง ส่วนคนไม่ชอบมันก็มีแหล่ะ คิดเหรอว่าคนอย่างเขาจะสนใจ และแคร์อะไรที่เอามาใส่สมองก็มีแต่จะพลันปวดหัวซะเปล่าๆ
เช่นเดียวกันกับการที่ชื่อของ "อัครเดช ยอดจำปา" ในวันที่เขาตกลงเซ็นสัญญาร่วมทีม สมุทรปราการซิตี้ ทีมในระดับ T2 หรือในชื่อตามสปอนเซอร์ว่า "ฟุตบอลเอ็ม150 แชมป์เ***ยนชิพ" นัดรองสุดท้าย ที่แม้สกอร์จะจบลงด้วยการปราชัยของทีม ที่มีต่อ เชียงใหม่ เอฟซี 1-3 แลลคาบ้าน แต่เจ้าของหมายเลขเสื้อ 33 ได้ถูกส่งลงสนาม และเป็นวินาทีแห่งประวัติศาสตร์ ของนายอัครเดช
ความสุขเปี่ยมล้น ทั้งตัวเขาเอง และเหล่าแฟนคลับที่ตามมามอบทุกกำลังใจถึงสนามที่บางพลี แม้สกอร์และโอกาสในสนามอันน้อยนิดจะไม่เป็นใจ แต่นั่นมันก็ยิ่งใหญ่ในหัวใจของเขา เชื่อผมดิ
คำปรามาส คำดูถูก ว่าเขาไม่ดีพอที่จะได้เป็นนักเตะในระดับไทยลีกหรอก อันนี้มันก็จริงอยู่ แต่เหนือสิ่งอื่นใด คุณเอาอะไรมาตัดสินล่ะ
การตัดสินใจเป็นนักฟุตบอลของเขา มันคือความฝันของคนที่รักและชอบในบรรยากาศลูกหนังแบบเขา
เขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เขาทำในสิ่งที่เขารักซะยิ่งกว่าการร้องเพลงเสียอีก
พวกที่ด่าๆเขาเนี่ย ถามหน่อยว่าคุณไม่เคยมีความฝันอะไรเลยเหรอ?
แล้วคุณลองหาคลิปดูเองเองซิ ว่าตั้งแต่นาทีที่ 88 ไปจนช่วงทดเจ็บ คุณได้เห็นอะไรจากตัวของเจ้าก้องบ้าง
 นักเตะที่วิ่งเป็นบ้า...
นักเตะที่พยายามเข้าหาบอล...
นักเตะที่ฉาบไปด้วยแววตาแห่งความมุ่งมั่นตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่าตัวเองจะถูกส่งลงสนาม...
นี่คือสิ่งที่ผมนับถือหัวใจของไอ้เจ้าหมอนี่นะ
เอาล่ะ เขาอาจจะไม่ได้เป็นคนที่จะถูกส่งลงไปแล้วทำให้ทีมมันพลิกกลับมาชนะได้ในเวลาแค่นี้หรอก
แต่คุณลองมองไปที่ความฮึกเฮิม ความกระ***นในการลงเล่นผมว่า ผมให้คะแนน "ก้อง ห้วยไร่" เต็ม 10 คะแนน
"การประเดิมลีกอาชีพครั้งแรก โมเมนต์ที่สุดในชีวิตที่ ก้อง ห้วยไร่ จะมีวันลืม" นี่คือถ้อยคำที่เขาบอกกับทุกคนผ่านโลกโซเชียล
แต่แหมๆๆๆๆ ระดับเจ้าพ่อคอนเทนต์ จะมาเอาซื้ง จะมาเอาหล่ออย่างเดียว มันก็ไม่ใช่พ่อหนุ่มคนนี้ซิโว้ยยยยยยย
ทันใดนั้น สถิติของเขาก็โผล่ขึ้นมาตามหลังด้วยสถิติที่โคตรโหดนั่นคือ
◉ สร้างโอกาสยิง = 0
◉ จ่ายบอล = 0
◉ จ่ายบอลสำเร็จ = 0
◉ ความแม่นยำของการจ่ายบอล = 0%
◉ ดวลตัวต่อตัว = 0
◉ เข้าสกัด = 0
◉ สัมผัสบอล = 1 ครั้ง (แต่ล้ำหน้าเสียก่อน)
◉ นัดนี้ลงนาทีที่ 88 สุดๆ 2 นาทีก็มีแฮง
ก่อนปิดท้ายด้วยคำว่า "แต่ความสุขเกินล้าน"
นี่คือความสุข ที่มันคือ "ความสุข" ของชายคนหนึ่งที่บ้าฟุตบอลจริงๆจังๆ
ผมไม่เคยมองว่านี่คือสิ่งที่เสียหายของวงการฟุตบอลเลยนะ และผมไม่เคยมองว่านี่คือสีสันของฟุตบอลที่หวังดึงคนมาช่วยดูช่วยเชียร์ทีมด้วยซ้ำ
แต่ผมมองว่า "นี่คือความบ้าคลั่งของมนุษย์คนหนึ่งที่รักในมนต์ขลังของเกมลูหนัง" ที่ถึงแม้ว่าเขาต้องทำงานดึกดื่นทุกค่ำคืน มีงานแทบทุกวัน แถมยังต้องแบกรับหน้าที่ของหัวหน้าครอบครัว กับการต้องดูแลลูกน้อยอีกสองคน มันทำอะไรที่ต้องคิดหน้าคิดหลังตลอด
ผมเชื่อว่านี่คือการตัดสินใจที่ดีของเขานะ
และแน่นอนการที่ได้นั่งพิมพ์สกู๊ปที่ได้บอกเล่าเรื่องราวของไอ้หมอนี่ มันคือวันดีๆของผมเช่นกัน
เองมันเจ๋งว่ะ "ก้อง ห้วยไร่"!!!
อ้างอิงฟุตบอลไทย ล่าสุด
| 
